O wysokiej wrażliwości można pisać wiele. Jej opisy są najczęściej związane z bezradnością i niezrozumieniem wobec dziecięcych zachowań. Ogromna emocjonalność połączona z wrażli-wością na bodźce i często dużą płaczliwością stanowi mieszankę, która potrafi wzbudzić strach nawet w najbardziej doświadczonych rodzicach. Z pomocą przychodzi Elaine Aron, która zachęca do zmiany perspektywy i odkrycia, że wysoka wrażliwość to w istocie ogromny atut człowieka.
Psycholożka i badaczka wysokiej wrażliwości wskazuje, że jest to cecha, która pozwala człowiekowi na głębsze przeżywanie i doświadczanie. Osoby wysoko wrażliwe dzięki aktywacji struktur w mózgu związanych ze świadomością lepiej, dokładniej i uważniej przyglądają się otoczeniu i czerpią z niego informacje. Dzięki swoim wyjątkowym zdolnościom potrafią z dużą empatią wczuć się w emocje drugiego człowieka. Wyłapują niuanse, które są często niewidoczne dla osób o przeciętnej wrażliwości. Co więcej, potrafią dostrzec uczucia drugiej osoby, nawet gdy ta osoba ich sobie nie uświadamia. Jednocześnie, w chwili ogromnego pobudzenia, a nawet przeciążenia WWD mogą mieć chwilowy problem w zidentyfikowaniu i zauważeniu potrzeb innych ludzi. Powracając do równowagi, na nowo nawiązują kontakt z tą wiedzą.
Każdy z nas wyposażony został w dwa systemy zlokalizowane w mózgu. Jeden jest odpowiedzialny za podejmowanie działań i inicjatywy, poszukiwanie nowości, drugi natomiast odpowiada za zatrzymanie się, nie podejmowanie działania. Ludzie różnią się między sobą częstotliwością aktywności tych systemów. Jedni podejmują wiele zachowań i działań, często ryzykownych i w przypadku powodzenia, czerpią korzyści. Inni kierują się w życiu systemem odwrotnym, czyli takim, który skłania ich do większej zachowawczości i przyjmowania pozycji obserwatora. Dzieci WWD w znakomitej większości wybierają aktywizację systemu "zatrzymaj się i sprawdź", choć i wśród nich znajdują się takie, które równie ochoczo korzystają z systemu "idź naprzód". Dodatkowo dzieci wysoko wrażliwe charakteryzuje większe ukrwienie prawej półkuli mózgowej - to właśnie w niej znajdują się struktury odpowiedzialne za wyobrażenia, emocje i pozawerbalne doświadczanie.
Jak zatem szlifować taki diament wysokiej wrażliwości? Oto kilka wskazówek, które mogą pomóc:
- wsłuchiwanie się w emocje dziecka;
- wspieranie go w nazywaniu tych stanów;
- akceptowanie dziecka i jego ponadprzeciętnej wrażliwości;
- nieustawanie w próbach dostrojenia się do dziecka;
- wsparcie w budowaniu poczucia własnej wartości;
- szukanie obszarów, w których dziecko czuje się pewne i kompetentne;
- stwarzanie warunków do ekspresji emocji przy jednoczesnym podtrzymywaniu poczucia bezpieczeństwa.
Wszystkie te działania wzbogacają rodzica w jego poczuciu kompetencji i zrozumienia wobec dziecka. Wszelkie sposoby pomagają również dzieciom w ich rozwoju. Im lepiej rodzic rozumie przyczyny i źródła zachowań swojego dziecka, im większe ma rozeznanie w jego potrzebach, tym dziecko ma mniej problemów (Cameron, Hansen i Rosen, 1989; Sherber i Mc Devitt, 1998). Im troskliwszy jest opiekun, tym lepiej funkcjonuje wysoko wrażliwe dziecko. Megan R. Gunnar (1994) wraz ze współpracownikami z Uniwersytetu Minnesoty stwierdziła, że dziewięciomiesięczne, wysoko wrażliwe niemowlęta pozostawione na pół godziny pod opieką troskliwej opiekunki wykazywały znacznie mniejszy stres fizjologiczny w trakcie separacji od matek niż wtedy, gdy zostawiano je z mało troskliwymi opiekunkami.
Wpis powstał na podstawie: Elaine Aron, Wysoko wrażliwe dziecko. Jak je rozumieć i pomóc mu żyć w przytłaczającym świecie?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz